भाषा लिपि नष्ट हुनुको कारण

भाषा र लिपि नष्ट हुनुमा दुई कारण छन् ।
नष्ट हुनुको लक्षण पहिचानगर्नु र त्यो हाम्रो भाषामा छ छैन परिक्षण गर्नु हो ।

त्यसमा पहिला नष्ट हुनुको लक्षण पत्तालगाउँनुमा सार्वजनिक कारण वा लक्षणचाहिँ तीन प्रकारका देखिन्छन ।

क. पहिलोमा कुनै भाषा विनाश हुनु खतरा को संकेत दिदै छ छैन हेर्ने केहि तरिकाहरू छन् । भाषा नष्ट हुनुमा जनसंख्याको आधारबाट हेर्दा त्यो भाषा बोल्ने मान्छेहरू दश हजारदेखि कम्ति भएमा नष्ट हुने खतरा भएको महशुस गर्छन् भनिन्छ। त्यस जातीय मान्छेहरूमा चालीस प्रतिशतसम्मले अरु भाषा बोलेर अझै यो गन्ती बढ्दै गयो भने त्यो भाषा नष्ट हुन लागेको बुझिन्छ ।

ख. दोस्रोमा मातृभाषा बोल्नेहरूको उमेरको हिसावले हेर्दाकसैले त्यो भाषा बोेल्ने मान्छेहरुको उमेर ठुलो सानोबाट हेर्ने गर्दछन् । जस्तै चालीस बर्ष नपुगेकाहरूले त्यो भाषा नजान्नु वा अलिकति जाने पनि बोल्नु लाज मान्नु चाहि भाषा नष्ट हुनुको लक्षण भएको महशुस हुन्छ । जुन मातृभाषा बुढापाकाहरूले मात्र बोलेर युवा वर्गहरूले परम्परा अनुसार बोल्ननसके मातृभाषा नष्ट हुनुको प्रमुख कारण भएको बुझिन्छ ।

ग. तेस्रोमा जुन भाषा बोल्न र सुन्न सक्ने र नसक्ने क्षमताको फरकमा हेर्दामान्छेहरूलाई आफ्नो मातृभाषा सुनेर बुझ्ने शक्ति भएर बोल्ने शक्ति नभएमा त्यो भाषा अति छिटोनष्ट हुने बाटोमा लागिरहेको बुझ्नु पर्छ । यी तीन लक्षणहरू देखापरेको खण्डमा कुनै पनि मातृभाषाहरू छिटै नष्ट हुने बाटोमा समावेश भएको थाहा पाउनु पर्छ । अन्यथा कुनै विभागमा पद नपाउनु, सरकारी जागिर नपाउनुईत्यादी कारणहरूले गर्दा आफ्नो भाषा संस्कृतिलाई आफैले दोषि ठहराउनु, त्रुटि देखाएर नराम्रो नजरले हेर्नु, आफ्नो धर्मलाई दोष देखाउनु ईत्यादि पनि बिनाश हुनुको कारणमै गनिन्छन् ।

३ ती कारणहरु हाम्रो भाषामा छ छैन परिक्षण गर्दा
यी नष्ट हुने कारणहरू देशविदेश र कुनै प्रान्तमा तिब्रगतीमा अगाडी बढी रहेको देखिन्छ भने कति कारणहरू गाउँघरमा पनि पुरा हुन लागेको देखिन्छ । जस्तो कि गाउघरको केटाकेटीलाई केही कुरा मातृभाषामा सोध्यो भने उनीहरुले कामकाजीकोभाषामाउत्तर दिन्छन् । यसैले पनि प्रमाणित गर्छकि हाम्रो मातृभाषाको गतिबिधि गाउँघरमा कस्तो रहेछ भनेर । यस्तै तरिकाले कमजोर हुँदै जाने हो भने यी लक्षणहरू दिनदिनै झल्केर हाम्रो गाउँघरमा पनि मातृभाषा नष्ट नहोला भन्नेमा केही शंका छैन ।

नेपाल, भारत, तिब्बत र श्रीलंकाको बौद्ध तीर्थयात्रा गर्न जानु एउटा परिवर्तनकारी अनुभव हो।

तीर्थयात्रा

मार्च 18, 2024

श्रीलंकाको बौद्ध यात्रा

१४ रात १५ दिनको पहिले कहिल्यै नगरिएको श्रीलंकाको बौद्ध यात्रा श्रीलंका बौद्ध दर्शन पछ्याउने एक लचिलो राष्ट्र हो । जहाँ तपाईले भगवान बुद्धको पदचिह्न, हिन्द महासागरको प्राचीन संस्कृति र आध्यात्मिक अभ्यासको साक्षी पाउनुहुनेछ । काठमाडौं बाट […]

थप पढ्नुहोस्
मार्च 4, 2024

त्रिलोकीनाथ मन्दिर दर्शन

श्री त्रिलोकीनाथ मन्दिर (तिब्बतीमा गर्श फाक्पा གར་ཞ་འཕགས་པ) भारतको हिमाचल प्रदेशको लाहौल र स्पीति जिल्लामा स्थीत छ । यो दर्शनीय स्थान चन्द्रभागा वा चेनाब नदीको बायाँ किनाराबाट ६ किमी दक्षिणमा र उदाईपुर गाउँबाट करिब ९ किमीको दूरीमा […]

थप पढ्नुहोस्
फेब्रुअरी 6, 2024

हलेसी माराटिका

परिचय हलेसी भन्नाले शेर्पा र तिब्बती भाषामा प्रशंसनीय (हल्याउ) भनेर बुझिन्छ र माराटिकाको अर्थ माराहरु (मृत्युको अन्त्य वा मारा राक्षस हटाएकोे) परास्त गर्नु भन्ने हुन्छ । तसर्थ हलेसी–माराटिका भन्नाले “माराहरुमाथि प्रशंसनीय विजय” भन्ने बुझिन्छ । हलेसी–माराटिका […]

थप पढ्नुहोस्
फेब्रुअरी 6, 2024

छो पेमा अथवा रेवलसर

छो पेमा अथवा रेवलसर ताल, जसलाई तिब्बती भाषामा छो पेमा (छो-पोखरी, पेमा-कमलको फूल) भनिन्छ, जुन भारतको हिमाञ्चल प्रदेश स्थित मण्डी जिल्लाको पहाडमा अवस्थित मध्य-उचाईमा रहेको ताल हो । मण्डी शहरबाट २२.५ किलोमिटर दक्षिण-पश्चिममा अवस्थित यस ताल समुन्द्र सतहबाट लगभग १,३६० मिटर (४,४६० फिट) को उचाइमा रहेको छ ।

थप पढ्नुहोस्
फेब्रुअरी 6, 2024

ल्हासा र कैलाशपर्वत यात्रा

तिब्बतको ल्हासा र कैलाशपर्वत (काङ रिन्पोक्षे) को हाम्रो यात्रा नेपालको राजधानी काठमाडौंबाट ल्हासा सिधा उडानबाट सुरु हुन्छ । ल्हासाको मुख्य पवित्र स्थानहरू जस्तै जोखाङ मन्दिर, पोताला दरवार, नोर्बु लिंका र वरखोर, डेपुङ, सेरा, टक यर्पा, गदेन, सम्ये ल्हखङ लगायतको दर्शन भ्रमण गर्नेछौं । ल्हासा पछि कैलाश हुँदै काठमाडौं फर्कने बाटोमा हामी तिब्बतका प्रमुख सहरहरू, ग्यान्चे र सिगात्चे लगायत ठाउँमा रोकिन्छौं, र कुबुम क्ष्योर्तेन, टाशी ल्हुन्पो र शाक्य ल्हखङ जस्ता महत्त्वपूर्ण गोन्पाहरूको भ्रमण दर्शन गर्नेछौं ।

थप पढ्नुहोस्
फेब्रुअरी 6, 2024

ताक्मो लु ज्यीन् (नमो बुद्ध)

नमो बुद्धले बुद्धको पूर्व जीवनको असाधारण कथालाई प्रकाश गर्दछ, जसलाई एक बाघिनी र तिनका पाँच सानो डमरुको दयनीय दृश्यमा करुणाले छोएको थियो, जसको कारणले बोधिसत्व राजकुमारले आफ्नो शरीरलाई खानाको रूपमा बाघिनीलाई दिइ बाघिनी र डमरुहरुको जीवन बचेको थियो । नमो बुद्ध स्तुपको उत्पत्तिको दुःखद कथा बोधिसत्व भगवान बुद्धको बत्तीस पुनर्जन्मसँग सम्बन्धित रहेको छ । वर्तमान नमो बुद्धको पुरानो नाम गन्धमालापर्वत थियो ।

थप पढ्नुहोस्